Consequent opvoeden. Je weet hoe goed het voor je kind is. Je kind heeft structuur nodig, duidelijkheid, grenzen. Je weet ook hoe moeilijk het voor jezelf kan zijn. Je bent soms moe, geïrriteerd, hebt geen zin in discussie.
Gesprekken die ik met ouders heb gaan vaak over consequent opvoeden. Een vader en moeder vertellen over hun zoon die zo dwingend kan zijn dat ze vaak toch maar toegaven aan zijn eisen. Vooral als ze zich in openbare ruimtes begeven. Toch maar dat kindertoetje in de supermarkt, toch maar drie bolletjes ijs bij de ijsboer, toch maar een vierde afscheidsknuffel op h et schoolplein. Maar ook in de achtertuin; toch maar wel met de bellenblaas, toch maar een extra koekje. Stel dat hun zoon het op een krijsen zet, wat zullen de buren wel niet denken?
Het advies: zeg wat je doet en doe wat je zegt, klinkt simpel en is het natuurlijk niet altijd. Maar effectief is het wel. Door te zeggen wat je doet en gaat doen betrek je je kind en weet je kind wat er gaat gebeuren. Je bereid je kind voor door te zeggen; we gaan naar de supermarkt en kopen alleen wat er op het lijstje staat. Of; mama hangt de was op en komt dan een spelletje met je doen. Of; ik doe de koektrommel weer dicht en ruim het dan op in de kast. Je kind weet wat er gaat gebeuren en hoeft dus geen ander scenario te bedenken.
Maar het zoontje van de ouders die ik spreek is volhardend. Op het moment dat zij proberen vast te houden aan de gemaakte afspraak, wordt hun zoontje boos. Ze proberen vol te houden door te dreigen met allerlei straffen; een dag niet op de computer. Als dat niet helpt een week. Daarna twee weken. De ouders kunnen echter blijven dreigen wat ze willen, de jongen wordt alleen maar bozer.
Als je wilt doen wat je zegt is het belangrijk dat de straf waar je mee dreigt ook uitvoerbaar is. Probeer ook in je boosheid niet allerlei loze dreigementen te schreeuwen. Het maakt je als ouder alleen maar ongeloofwaardiger. Het liefst werk je natuurlijk met beloningen (‘als je opruimt mag je televisie kijken’ in plaats van ‘als je niet opruimt, mag je ook geen televisie kijken’).
Door jezelf bewust te zijn van wat je zegt en gaat doen, straal je rust en duidelijkheid uit naar je kind.
Je laat dan merken; ik ga nu dit of dat doen en wat je er ook van vindt, hoe hard je ook gaat gillen, ik blijf daarbij. Sussen en toegeven werkt voor even, maar maakt problemen op lange termijn alleen maar erger.
De ouders van deze jongen zijn begonnen met een kleine stap; op het schoolplein krijg je een knuffel, dan ga je naar binnen. De ouders zijn stomverbaasd als hun zoon de eerste dag na een knuffel rustig afscheid neemt van zijn moeder. We besluiten voorlopig kleine stapjes te nemen en te bedenken in welke situaties de ouders de regie terug kunnen krijgen. In de ene situatie pakt het beter uit dan de andere, maar ze houden vol. Zeg wat je doet. Doe wat je zegt.